Książka o niezwykłych losach protestantów na Dolnym Śląsku, o ich wielkim wkładzie w rozwój duchowy i dorobek materialny tych ziem.

Sentymentalna podróż bohatera odsłania w nowym świetle dzieje znanych obiektów i miejsc, losów ludzi, którzy tworzyli naszą, tę lokalną i światową, wielką historię…

Gra i historia. Tajemnica i prawdziwy skarb. Zagadka i szyfr, który można odczytać dzięki wskazówkom z historii miasta... Prawdziwe miejsca, fakty i... to coś do odkrycia!

Skarby drzewa to powieść o tym, jak trójka młodych ludzi przez przypadek zostaje wciągnięta w fascynującą przygodę poszukiwania zaginionego skarbu. Czy znajdą tajemniczą, książęcą szkatułę, przekazywaną przez wieki z rąk do rąk? Jaki jest prawdziwy cel gry, którą podjęli? I czym są skarby drzewa?

Kolejna książka Małgorzaty Lutowskiej, która łączy historię ze współczesnością i udowadnia, że obok nas są najbardziej niesamowite miejsca, historie, ludzie... Bohaterem książki jest może nasz dziadek... a akcja rozgrywa się tuż za rogiem...

Ta książka to także element projektu „Moja Mała Ojczyzna”, realizowanego przez młodzież gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych pod kierunkiem nauczycieli i kuratelą Wydziału Oświaty i Wychowania w Jeleniej Górze, mającego na celu wzbudzenie potrzeby głębszego poznania miejsc, w których żyjemy. Powieść pięknie przeczytana przez młodą osobę, której aktorskie przygotowanie dodaje smaku przygodzie. Polecamy szczególnie młodym czytelnikom.

W Środzie Śląskiej, małym miasteczku nieopodal Wrocławia, znaleziono skarb! Składają się na niego niezidentyfikowane insygnia królewskie o niebywałej wartości, prawdopodobnie ze średniowiecza. Na znalezisko trafiono przypadkiem, podczas rozbiórki starych piwnic, przy wykonywaniu wykopów pod fundamenty nowego budynku. A więc skarb na Dolnym Śląsku!

Zbiór opowiadań przedstawia losy Polaków, Niemców, Czechów i Żydów mieszkających na Śląsku, na przestrzeni różnych epok. Jedni tkwią tu od prawieków, drudzy przybyli z Kresów Wschodnich i oswajają nową ojczyznę, jeszcze inni wracają znad Menu i Neckaru, by ożywić dawne wspomnienia. Wszystkich łączy Śląsk. Czytelnik ma możliwość zanurzenia się wraz z bohaterami w niezwykłej aurze tej historycznej krainy, odkryć jej związki z Pragą, Berlinem, Drohobyczem, a nawet z Paryżem i Bari. Często mamy do czynienia z relacją przypominającą reportaż, czasem snują się wątki autobiograficzne, niekiedy pojawia się refleksyjna ballada, to znów lektura zmienia się w powieść historyczną.

I nie pozostaje nic innego, jak – po wysłuchaniu książki – wyruszyć w drogę, by na własne oczy zobaczyć urzekający skarb średzki, stanąć przed klawikordem, na którym grał Beethoven, pojawić się w miejscu, gdzie Mieszko spotkał Dobrawę, zasmakować ciszy zamkniętej w Śnieżnych Kotłach i… może doznać wzruszenia, dotknąć tajemnicy.

O diable ryfejskim krążyły najróżniejsze wieści. Zwłaszcza wśród karkonoskich zielarzy. To przecież oni podbierali z jego górskiego ogrodu najcenniejsze zioła do wyrobu swoich słynnych leków. W Karpaczu mieli też swój cech – elitarną grupę specjalistów, do której wstęp kosztował trudny egzamin sprawdzający wiedzę i umiejętności. Któż nie marzył o wstąpieniu do niego?! Grymasili lekarze…, im nie po drodze było z laborantami… Intryga, młodzieńcza miłość, zielarskie tajemnice… Gniazdo Żmij Magdaleny Woźniak łączy je wszystkie w fascynującą opowieść o karkonoskich laborantach.

Książka z serii „Z Biblioteki Ducha Gór”.

Powieść Małgorzaty Lutowskiej zachęca do wyruszenia w trasę. Nie jest to jednak przewodnik, a jedynie opowieść, która uświadamia, jak niezwykłą krainą są Góry Izerskie i ich Pogórze. Faktem jest jednak, że wielu czytelników po tej lekturze ruszyło w trasę.

Nie trzeba bowiem wehikułu czasu, aby zanurzyć się w przeszłość. Jest ona obecna, żywa, istnieje wciąż w magicznej przestrzeni starych domów, napotkanych przedmiotów, spłowiałych zdjęć… Jeśli ktoś wybierze się szlakiem Alicji i Michała, napotka nie tylko opisywane krajobrazy, ale i niektórych bohaterów. Bez wątpienia odkryje też nowe miejsca i nowe postaci, idąc po prostu znalezioną ścieżką, tą znalezioną dla siebie. I może będzie nią z kimś najbliższym wędrował, albo i spotka na niej właśnie tego kogoś...

***

Książka „Dla siebie znalezioną ścieżką” powstała jesienią 2003 roku, jednak historie przedstawione w powieści gromadziłam latami. Urodzona w Cieplicach, całe swoje dotychczasowe życie spędziłam na Dolnym Śląsku. Poznając coraz to nowe zakątki tego regionu, zaczęłam dostrzegać jego wyjątkowość, wyjątkowość nie tylko historyczną i krajobrazową, ale także etniczną i kulturową. (Autorka)

***

Pięknie przeczytała tę opowieść również mieszkanka Cieplic, która jednak nie spędziła tu dzieciństwa, pochodzi z wielkiego miasta i tu właśnie, w tych górach i krajobrazach znalazła swoje miejsce na Ziemi. Agata Szmigrodzka nadała opowieściom pani Małgorzaty drugie życie. (Wydawca)

Zastanawiali się Państwo kiedyś, co mógł czuć przewoźnik dusz na Styksie czy Acheronie…? Charon to ten, który odprowadza, przeprowadza, ale sam nie przenosi się w inny wymiar. Kursując od brzegu żywych do brzegu umarłych, żyje niejako w zawieszeniu pomiędzy dwoma światami. Jak do tego doszło, że został przewoźnikiem? Co czuł, gdy odprowadzał najbliższych? Czy właśnie ze względu na nich podjął się tego zadania? Czy też wybrał taką pracę, żeby oswoić paniczny strach przed śmiercią? A może chciał tym coś odpokutować? Czy wreszcie faktycznie przez swój fach, stał się najpodlejszym z podłych niewolników, czy też wybrańcem, strażnikiem świętego pomostu między życiem a śmiercią…?

TAŃCERKA to opowieść z pogranicza tego, co aż do bólu namacalne, wręcz fizjologiczne i tego, co oniryczne.

To opowieść o łamaniu stereotypów i upartym dążeniu do celu. To historia o budowaniu siebie, o uczuciach, potrzebie miłości, akceptacji i zrozumienia. To także opowieść o budowaniu relacji międzyludzkich o wielkiej energii i sile oraz o ich braku i dystansie do otaczającego świata, o złudzeniach i trafianiu na mur nie do przebicia. W tym tyglu ludzkich namiętności i doznań autorka ukryła ważne przesłanie dotyczące tworzenia we współczesnym świecie.

Agata Szmigrodzka sama przeczytała dla Państwa tę książkę, dużo więc w tym wszystkim jej samej...